Όταν οι αντιδράσεις του ατόμου στο τραυματικό γεγονός ξεπερνούν τον ένα μήνα, χάνουν τον προστατευτικό τους ρόλο. Παγιώνονται και επηρεάζουν δυσλειτουργικά τη ζωή του ατόμου. Παρεμποδίζουν την καθημερινότητά του, την προσωπική του εξέλιξη και το οδηγούν στην αποκοπή (μόνιμη ή παροδική) του από την πραγματικότητα. Τότε μιλάμε για διαταραχή μετατραυματικού στρες, η οποία προϋποθέτει:

- το ίδιο το τραυματικό γεγονός

- την με κάποιο τρόπο επανάληψη της εμπειρίας μέσω ακούσιων αναδρομών στο γεγονός (εικόνες, σκέψεις)

- flash backs κατά τα οποία το άτομο αντιδρά σαν να αναβιώνει το συμβάν και αποκόπτεται από την πραγματικότητα

- εφιάλτες

- ψυχική αναστάτωση και σωματικές αντιδράσεις σε καταστάσεις που πυροδοτούν την ανάμνηση του τραυματικού γεγονότος

- διαρκή αποφυγή ερεθισμάτων, συναισθημάτων, σκέψεων και συζητήσεων που συνδέονται με το τραυματικό γεγονός

- μερική ή πλήρη αμνησία σε σχέση με την εμπειρία

- μειωμένο ενδιαφέρον για πρότερες σημαντικές ασχολίες

- αίσθημα αποξένωσης και αποστασιοποίησης

- “επίπεδα” συναισθήματα

- ανηδονία

- περιορισμό των στόχων, των προσδοκιών, των σχεδίων

- δυσκολία στον ύπνο

- εκρήξεις θυμού

- δυσκολία συγκέντρωσης

- συνεχή κατάσταση έντασης, αδυναμία χαλάρωσης

- αυξημένη αντίδραση αιφνιδιασμού (τρομάζει με το παραμικρό)

- σοβαρές επιπτώσεις των συμπτωμάτων στις κοινωνικές και εργασιακές δραστηριότητες του ατόμου